کتاب انسان در جستجوی معنا اثر دکتر ویکتور فرانکل، روان‌پزشک و عصب‌شناس، است که در سال 1946 منتشر شد. وی در این کتاب، از تجربه‌ای صحبت می‌کند که منجر به کشف لگوتراپی شد. دکتر فرانکل با وجود تمام مشکلاتی که داشت و درحالی‌که همۀ اموالش را از دست داده بود، همۀ ارزش‌هایش نادیده گرفته شده بود، از گرسنگی و سرما و بی‌رحمی رنج می‌برد و هر لحظه در انتظار مرگ بود، زندگی را قابل زیستن می‌دانست.
اساس کتاب «انسان در جست‌وجوی معنا» لگوتراپی است که در سراسر کتاب به بررسی جنبه‌های گوناگون آن پرداخته شده است. تجربه‌های نویسنده در اردوگاه کار اجباری نیز در راستای کمک به فهم لگوتراپی است. لگوتراپی در مقایسه با روان‌کاوی، روشی است که کمتر به گذشته توجه دارد و به درون‌نگری هم ارج چندانی نمی‌نهد. درمقابل، توجه بیشتری به آینده، وظیفه و مسئولیت و معنا و هدف دارد که بیمار باید زندگی آتی خود را صرف آن کند.
لگوتراپی با در نظر گرفتن گذرایی هستی و وجود انسانی، به جای بدبینی و انزوا، انسان را به تلاش و فعالیت فرامی‌خواند. سه تکنیک استفاده‌شده در معنادرمانی شامل انحراف، قصد متضاد و گفت‌وگوی سقراطی است.
درباره نویسنده
ویکتور امیل فرانکل (26 مارس 1905–2 سپتامبر 1997) روان‌پزشک و عصب‌شناس اتریشی و پدیدآورندهٔ معنادرمانی (لگوتِراپی) بود. معروف‌ترین کتاب او، «انسان در جست‌وجوی معنا»، روایت تجربیات او در دوران فاجعه‌باری است که به عنوان یهودی در اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی حضور داشت، و در خلال آن، او به اهمیت معنای زندگی برای انسان در سخت‌ترین شرایط می‌پردازد.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.